koʻmakchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

koʻ-mak-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Yordam, koʻmak beruvchi; yordamchi. ◆ Paxta terimiga chiqqan shaharlik koʻmakchilar. ◆ Bu gʻamlar yetmaganday, uning yagona koʻmakchisi boʻlgan shogirdini yaqinda bosh-a bir usta aynitib olib, bechora cholning qoʻlini kesdi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

2. tlsh. Otlardan keyin kelib, ularning boshqaruv yoʻli bilan tobelanishini koʻrsatuvchi, makon, zamon, sabab kabi maʼnolarni ifodalovchi yordamchi soʻz. mas. uchun, bilan, tomon soʻzlari.

Koʻmakchi feʼl Asosiy feʼlning maʼnosiga qoʻshimcha maʼno beruvchi yordamchi feʼl. mas. oʻqib koʻr, yozib ber, ola qol kabilarda koʻr, ber, qol feʼllari.

Antonimlari

КЎМАКЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Yoqutcha: көмөлөһөөччу

Ruscha _ru

koʻmakchi
1 помощник, пособник; подсобный; вспомогательный; ◆ ~ feʼl грам. вспомогательный глагол;
2 грам. послелог.