kufr

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

kufr

Etimologiyasi

arab. – dinsizlik, kofirlik, islomni tanimaslik; koʻrnamaklik;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 din. Xudoni, dinni tahqirlash. ◆ Xudo va rasulga boʻlgan haqorat kufr va murtadlik boʻlib, kofir va murtadning jazosi qatl.. emasmi? S. Ayniy, „Qullar.“

2 Diniy, sharʼiy tamoyillarga toʻgʻri kelmaydigan, xudoga xush kelmaydigan, ulkan gunoh va shundan iborat nosharʼiy xatti-harakat, munosabat va sh. k. holatga yoʻl qoʻyish;

Kufr ahli; Dindan qaytganlar, dinsizlar, kofirlar. ◆ Kimki sendan yuz oʻgursa, ermas ul tolibi din, Topshir ul kufr ahlini sen qodiri jabboringa. Uvaysiy. ◆ ..Bandasi avval kufr ishlarni koʻp qiladi — qiladida, keyin birdan doʻzaxni eslab qoladi. N. Norqobilov, „Bekatdagi oq uycha.“

Kufr boʻlmoq; Xunob boʻlmoq, "kofirligi" tugmoq. ◆ Nima balo, biron ishdan kufr boʻlib borayotgan ekanmi, haytovur, Yolgʻizjonning yuziga tarsaki tortib yuboribdi. R. Rahmon, „Mehr koʻzda.“

Kufr ketmoq Xudo va dinga qarshi soʻzlamoq, dinga toʻgʻri kelmaydigan soʻzlar aytmoq. ◆ Baʼzi mahallar kufr ketishdan ham toymas edi shoʻrlik ona! M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o. “ ◆ Birov: Davlatmandga davlatni xudo bergan, kufrga ketma, deb kampirga dakki berdi, kimdir pulga mardikor yollayotgan puldorlarning goʻriga gʻisht qaladi. K. Yashin, „Hamza.“

Kufri otmoq; ayn. kufr boʻlmoq. ◆ Zokirning kufri oshib: Sendan yaxshilik chiqmas ekan.. deb yanib qoldi. H. Nazir, „Soʻnmas chaqmoqlar.“ ◆ Rais yoʻqligimni bilsa, battar kufri oshadida.. H. Nazir, „Koʻkterak shabadasi.“

Kufri chiqmoq q. kufr boʻlmoq. ◆ Birpas kufri chiqib turardida, Abduhafizning gaplarini eslab.. fikridan qaytardi. R. Fayziy, „Hazrati inson.“

Antonimlari

КУФР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kufr
рел.
1 святотатство; богохульство;
2 неверие, безбожие, ересь; ◆ ~ ketmoq выказывать неверие, безбожие; * ◆ ~ boʻlmoq злиться; сердиться; ◆ ~ boʻlib ketmoq разозлиться, рассвирепеть.