lunj

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

lunj

Etimologiyasi

LUNJ Bu ot ПРСda [londj] shayushda keltirilib, 'lab' deb (440), ТжРСdalulch shaklida keltirilib, 'yonokning labga tugashgan pastki qismi' deb (208), OʻTILda 'betning pastki jag bilan tutash qismi' deb (I, 435) izoxdangan. Bu otning maʼnosini asli 'yonoq bilan payetki jagʻ orasidagi yupqa yumshoq et' deo izohlash maʼqul; lunjini shishirib birikmasi shunday izoh berish toʻgriligini tasdiqlaydi.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\f. — yuzning pastki qismi;

ogʻiz, lab] Ogʻiz dahlizining ikki yon qismi va uning tashqi tomoni. ◆ Bolalar.. lunjla-rini shishirib, qamish surnay chalishar edi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Xoxolashib turgan bolalar orqasida chap lunji qizar-gan Rahim paydo boʻldi. H. Nazir, „Soʻnmas chaqmoqlar“ . ◆ Feruz nonni olib, kattagina tishladi-da, lunjini toʻldirib chaynay bosh-ladi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ . ◆ Rangi siniqib, se-miz lunjlari xaltadek osiliv qoldi. N. Aminov, „Suvarak“ .

Lunji (yoki lab-lunji, qovoq-lunji) osildi Yuzdagi xafalik, norozilik kabi holatni ifodalaydi. ◆ -Ana yigit-u, ana gap-u, — dedi qiz. Rayimning lunji osildi, qovoqlari uyildi. Sh. Gʻulomov, „Yorqin ufq-lar“ . ◆ Otamning qovoq-lunji osildi. Men boʻlsam, nima deyishimni bilmay, yerga qarab oʻtirdim. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o.

Antonimlari

ЛУНЖ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

lunj
1 нижняя часть щеки, примыкающая к губам; ◆ ikki ~i osilgan с отвислыми щеками; ◆ lab-~ini osiltirmoq надуть губы; насупиться;
2 защёчная полость, внутренняя поверхность щеки; ◆ ~ini toʻldirmoq набить рот (едой).