maʼyus

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

maʼ-yus

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. ^Uch", <_s.jjL. — umidsiz-langan, ruhi tushgan] kt. 1 Noumid, tush-kun holatli; tushkun. [Otabek:] ◆ Bu yerda soʻzimni eshituvchi birov ham boʻlmadi, boʻlsa-lar ham, "sening arzingni shu xonlar ijro qiladimi?" deb, menimaʼyus qildilar. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Qizumid bilan koʻtar-gan boshchasini yana yostiqqa qoʻydi. Non ilin-jida chaqnagan yirik koʻzlari maʼyus yumildi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o.

2 Ezilgan, gʻamgin holatli; xomush. ◆ Uning maʼyus chehrasiga qarab turib, Javlon bad-tar ezilib ketdi. L. Tojiyeva, „Mehrim siz-ga, odamlar“ . ◆ Katta-kichik, yosh-qari erkak-ayollar oqimi koʻngildan yigʻlar, ularning koʻz yoshlarini maʼyus egilgan boshlari ifoda qilar edi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Oʻylarimda tolgan oʻychan tol Maʼyusgina egmish boshini. H. Ab-dunazar, „Anjir guli“ . ◆ Qishloq chollari mur-dalar qoshiga asta qadam tashlab kelishdi-da, tiz choʻkib, maʼyusholda ancha sukut qshshsh-di. T. Rustamov, „Mangu jasorat“ .

Antonimlari

МАЪЮС. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

maʼyus

• Inglizcha: desperate

Ruscha _ru

maʼyus
отчаявшийся; потерявший надежду, обезнадёженный; унылый; ◆ ~ qarash взгляд, выражающий отчаяние; ◆ Qori darhol ~ qiyofaga kirdi (А. Ќаћћор, «Ќўшчинор») Кары тотчас принял унылый вид; ◆ ~ boʻlmoq отчаиваться; впадать в уныние, унывать, падать духом; огорчаться.