madh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

madh

Etimologiyasi

\a. — maqtov; hamd-sano

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kt.

ayn. madhiya 1. ◆ Tilimda madhu dilimda mu-habbatu mehring. Habibiy . ◆ Bobo savat koʻta-rib, bogʻiga kirib ketishi bilan, xotinlar boʻlgʻusi kelinning madhini boshladilar. H. Gʻulom, „Toshkentliklar“ .

Madh qilmoq (yoki etmoq) Madhini, maqtovini qilmoq. ◆ Tonglar omap buloqlar-ning Navosi bilan, Gul, gʻunchalar madhin qilgan Sadosi bilan. Gʻayratiy . ◆ Har qanday mehnat qatori sheʼr yozish ham savob, ayniq-sa, sheʼr insonni ulugʻlasa, uning hayotini madh etsa. H. Gʻulom, „Zamin yulduzlari“ . Madhini oʻqimoq (yoki kuylamoq) Madhini oʻqish yoki kuy (kuylash) bilan bayon qil-moq. ◆ Habibiy, madhing oʻqib, umr etay ado, chamanim. Habibiy . ◆ Gulshan oʻlka madhini Bir-galashib kuylaylik. Gʻayratiy .

</a>aD ⁵²²

Antonimlari

МАДҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

madh
книжн. хвала, восхваление; славословие, прославление; панегирик; ◆ ~ etmoq хвалить, восхвалять; прославлять.