mahrum
mahrum
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
mah-rum
Aytilishi
Etimologiyasi
\a. {. j>="-o — benasib, bebaxra qolgan; ajratib qoʻyilgan, chetlashtirilgan
Maʼnoviy xususiyatlari
Maʼnosi
Muyassar, bahramand yoki ega boʻlish, foydalanish uchun imkoni, huquqi boʻlmagan; bebahra, benasib. ◆ Sevgisiz yurgan dugonalari koʻziga gʻalati, hayotning eng zarur va olija-nob narsasidan mahrum kishilardek boʻlib koʻrinardi. Shuhrat, „Shinelli yillar“ . Asli-da esa ular eng muhim narsadan — ◆ ota-ona mehridan mahrum. "Sharq yulduzi" .
- Mahrum boʻlmoq Maqrum holatga tush-moq, ayrilmoq. ◆ Imtiyozlardan mahrum boʻlmoq. Mol-mulkidan mahrum boʻlmoq. m ◆ Fotima uch-toʻrt yoshlaridayoq ota-onasidan mahrum boʻlib, amakisining qoʻlida qoldi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . Mahrum qilmoq (yoki et-moq) Mahrum holatga tushirmoq, benasib qilmoq. Uoʻzini katta imtiyozlardan mah-rum qilgan yangi tuzumga qarshi kurashmay turolmasedi. P. Tursun, Oʻqituvchi. ◆ Onameh-riga ham qonmadi. Bevaqt ajal uni bu baxtdan mahrum etdi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ .
Sinonimlari
Antonimlari
МАҲРУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
Ruscha ru
mahrum
лишённый, лишившийся; ◆ ~ boʻlmoq лишаться, быть лишённым (кого-чего-л.); ◆ u oʻzining yaqin doʻstidan ~ boʻldi он лишился близкого друга; ◆ ~ etmoq, ~ qilmoq лишать (кого-чего-л.); ◆ grajdanlik huquqlaridan ~ qilmoq лишать гражданских прав.
mahrum