Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

man-gu

Aytilishi

Etimologiyasi

MANGU ' abadiy'. Sen mening jonajonim, aziz vatanim, Goʻzal umrim bahori, m a n g u chamanim (Gʻayratiy). Bu soʻz qadimgi turkiy tilda mavjud boʻlib, 'abadiyat' maʼnosini anglatgan bäŋ otining män shak — lidan —i qoʻshimchasi bilan yasalgan feʼlga -gü qoʻshimcha-sini qoʻshib yasalgan (ЭСТЯ, II, 114); keyinchalik ikkinchi boʻgʻindagi tor unli talaffuz qilinmay qoʻygan (ПДП, 399); oʻzbek tilida ŋ undoshi n undoshiga almashgan, ü unlisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: (mäŋ + i = mäŋi-) + goʻ = mäŋigü > mäŋgü > mängü > mängu. Bu soʻz tarkibini mäŋ otidan -oʻ ( < -i) qoʻshimchasi bilan yasalgan deb talqin qilish qam mumkin (ЭСТЯ, II, 114).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kt. Abadiy, umrbod. ◆ U Gulnor to soʻnggi nafasigacha mehnat, mashaqqat, azob ichida kechirgan bu dunyodan koʻzlarini mangu yumguncha uni, Yoʻlchini eslagandir. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Sinonimlari

Antonimlari

МАНГУ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Osetincha: æносон
Yoqutcha: мэҥэ (meñe)

Ruscha _ru

mangu
вечный; // вечно; ◆ ~ hayot вечная жизнь; ◆ ~ shon-sharaflar вечная слава; ◆ ~ eslamoq вечно вспоминать.

mangu