manzil

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

man-zil

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — maskan; turarjoy;

uy, xonadon] 1 Safarda, yoʻlda toʻxtab oʻti-ladigan, qoʻnib turiladigan yoki yetib bo-rish moʻljallangan joy. ◆ Bir necha minutdan keyin qiz bilan yigit manzilga yaqinlashdi-lar. S. Ayniy, „Doxunda“ . ◆ Shahristongahozir-gina kirib keldim. Tunamoqqa manzil istay-man. Q. Mirzo, „Olam goʻzal“ .

2 koʻchma Kurash, harakat natijasida eri-shilishi moʻljallangan marra. ◆ Manzilga yaqinlashgan sari, sezgimiz oʻtkir, qilichimiz keskir boʻlishi lozim. Uygʻun, „Navbahor“ .

3 Yoʻlning bir toʻxtash joyidan ikkin-chi bir toʻxtash joyigacha boʻlgan masofa. ◆ Bir manzil, ikki manzil yoʻl yurib borayotir edi, oldidan bir kampir chiqdi. "Ravshan" .

4 Turarjoy, istiqomatgoh. ◆ Birdan past-dan, togʻ qazuvchilar manzilidan shodiyona qich-qiriqlar koʻtarildi. M. Ismoiliy, „Far-gʻona t“ . o.

Antonimlari

МАНЗИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ism

manzil

OʻTIL

Ruscha _ru

manzil
1 место остановки, стоянка, привал; пристанище; ◆ ~-makon жильё; логово;
2 переход; ◆ bir ~ yurdik мы сделали один переход;
3 место назначения; конечная цель; ◆ ~ga yetmoq достичь цели.