mardum

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mar-dum

Etimologiyasi

MARDUM Bu ot asli erkak kishi' maʼnosini anglatadigan tojikcha mard otiga (ТжРС, 216) 'oddiy' maʼnosini anglatadigan arabcha [amm] sifatini (ARS, 342) qoʻshib mardamm shaklida hosil qilingan (ПРС, 340), keyinchalik fors tilida mardom shakli (ПРС, 482), tojik tilida mardum shakli (ТжРС, 216) yuzaga kelgan; oʻzbek tiliga tojikcha shakli olingan; 'oddiy kishi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 447).    ’
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

I \f. — odam(lar), ki-

shi(lar)] kt. El, xalq; kishilar. ◆ Faqat siz-ning tinchsizlanishingiz va mardumning yuqori-quyi soʻzi boʻlmasa, sizga boshqa zarar boʻlur, deboʻylay olmayman. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mar-dum

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

II Koʻz qorachigʻi, gavhari. Yomon koʻzlar, mabodo fitna qoʻzgʻab boqmasinlar deb,

Koʻzni mardumlari shoʻxona tigʻ oʻynar dema, qoshi. Habibiy.

Antonimlari

МАРДУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

mardum I
люди, народ; ◆ el-~ см. ◆ el; Shul erur aybim, Muqimiy, ~i Fargʻonaman (Муќимий) Моя вина в том, что, я Мукими, родом из Ферганы.

mardum II
зрачок глаза; хрусталик.