maxdum

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

max-dum

Etimologiyasi

arab. مخدوم — janob, xoʻjayin; ishga oluvchi, yollovchi;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

tar. Ulamo va ruhoniylar, pir va ustozlarga beriladigan unvon, laqab va shu unvonga ega boʻlgan kishi. ◆ Maxdumni maktabxona eshigida koʻrgan bolalar chuvurlashib, saboq takrorlashga tutindilar. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon.“

Antonimlari

МАХДУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

maxdum
ист. махдум (почтительное название духовных лиц и их родственников мужского пола); ◆ Bu yerlarda ne qilib yuribsiz, ~? (Ойбек, «Навоий») Что вы здесь делаете, махдум?