minbar

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

min-bar

Etimologiyasi

arab. – baland joy, oʻrindiq;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. din. Masjidda imom vaʼz aytadigan baland joy. ◆ Hazrat minbardan tushib, betiga fotiha tortganidan keyin, masjid muazzini bilan darvozaning yoniga borib turdi. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari.“

2. Maʼruza qilinadigan, axborot beriladigan baland kursi; tribuna. ◆ Minbarga chiqmoq. Minbarda turib gapirmoq. ◆ Umrida minbarga chiqmagan Mirvali bangi ham, uzicha aytganda, mehrobga soʻzga chiqib, soʻzining oxirida hammani kuldiradi. A. Qodiriy, „Obid ketmon.“ ◆ Hali institutning minbarlaridan Oʻnlarcha olimdan tinglaysan xitob. Gʻ. Gʻulom. ◆ Doska yonida ustiga qizil surp yopilgan yozuv stoli, uning chap tarafida minbar. F. Musajonov, „Himmat.“

Adabiy minbar Gazeta, jurnal va shu kabilar haqida.

Antonimlari

МИНБАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

minbar
1 рел. минбар (возвышение в мечети, с которого имам произносит проповедь);
2 трибуна; кафедра.