moʻmin
tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
moʻ-min
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
arab. – eʼtiqod qiluvchi;
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
1. din. Ollohning borligiga iqror boʻlgan, imon keltirgan kishi; musulmon. ◆ [Safar boʻzchi] Shu kaʼbatulloning ichida oʻtirib, yolgʻon gapirgan odam musulmon emas, kishining qasamiga ishonmagan ham yetti mazhabda moʻmin emas. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon.“
2. koʻchma Yuvosh, beozor, muloyim. ◆ Moʻmin odam, ◆ Muharram koʻchada soddagina, moʻmingina koʻringan bu qizning shunchalik shoʻxliklari.. borligini oʻzi koʻrmay, birov aytganda, aslo ishonmasdi. Shuhrat, „Shinelli yillar.“
3. Moʻmin (erkaklar ismi).
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
МЎМИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari tahrirlash
Ruscha ru
moʻmin
1 рел. верующий (мусульманин), правоверный;
2 смиренный, скромный; смирный, безвредный (человек); ◆ ~ bola тихий, смирный мальчик;
3 Мумин (имя собств. мужское).