muloyim
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
tahrirlashmu-lo-yim
Aytilishi
tahrirlashEtimologiyasi
tahrirlashMaʼnoviy xususiyatlari
tahrirlashMaʼnosi
tahrirlash\a. mos, muvofiq,
qulay; odobli, xushxulq] 1 Qoʻlga yumshoq urinadigan, mayin. ◆ Muloyim teri. ^Xol-juvon oyim.. badanginalari muloyim. "Ha-sanxon" .
2 koʻchma Yoqimli va yumshoq taʼsirli. ◆ Ertalab yomgʻir tingan, havo naqadar muloyim va orombaxsh. J. Abdullaxonov, „Oriyat“ . ◆ Muhiddin Yulduzxonning muloyim tovushida oʻz qalbidagi singari maʼnoni sezdi. R. Fayziy, „Choʻlga bahor keldi“ .
3 koʻchma Gap-soʻz, xatti-harakatlari ni-hoyatda yoqimli va yumshoq. ◆ Aiixon tabiatan ogʻir, muloyim, kamgap yigit edi. M. Xayrullayev, „Tilla marjon“ . ◆ Narigi qoʻnishdagi bosh choʻpon dadasini tanir ekan, parvona boʻldi, bechora. Xotini ham bir muloyimki. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .
Sinonimlari
tahrirlashAntonimlari
tahrirlashМУЛОЙИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.