oʻ

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻ

Etimologiyasi

Oʻ
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

und. s. 1 Birovga murojaat qilganda, uning diqqatini oʻziga jalb etishni bil-diradi; "hoy", "hey", "ey". ◆ -Oʻ, telba xotin, nega zarda qilasan, — dedi orqasiga suyanib, koʻzini yumib. A. Qahhor, „Sarob“ .

2 ◆ (turli darajadagi choʻziqlik bilan) Xursandlik, „minnatdorlik yoki afsusla-nish, nafratlanish, hayratlanish his-tuy-gʻusini bildiradi“ . ◆ -Oʻ, bu yordamingizni sira unutmayman, doʻstim. sht -Rahmat, oʻ, rah-mat! — dedi Elmurod boychechaklarni olar ekan. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ -Oʻ, naqadar vah-shiylik, — dedi Saidiy. A. Qahhor, „Sarob“ .

Antonimlari

Ў. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

oʻ
межд.
1 эй, гей; oʻ bola! эй мальчик!;
2 о (восклицание); Oʻ, naqadar vahshiylik! (А. Ќаћћор, «Сароб») О, какая дикость!