olloh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ol-loh

Etimologiyasi

\a. l)! — ilohiy kuch, xudo

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

din. ayn. alloh. ◆ Temur, insonparvarlik va mard-likni Olloh ham, xalq ham ulugʻlaydi, degan gapni koʻp takrorlar edi. "Fan va turmush" . ◆ Urush qilay desang, Olloh na hojat, Topi-lar jahonda bahona bisyor. A. Oripov, „Yillar armoni“ .

Yo ollo(h) und. s. 1) taajjub, hayrat bildiradi; tavba. ◆ U muloyim chehra bilan jil-maydi: -Yo olloh, shunday odamtr ham boʻlar ekanmi? — dedi. P. Tursun, „Oʻqituvchi; 2) xudoga yolvorish, sigʻinish iborasi“ . Ollohu akbar \a. ail — ollohbuyuk, ulugʻ] Ovqatdan soʻng yoki yoʻlga ketish oldidan oʻqiladigan duo-fotihaning oxirgi iborasi. ◆ Umumiy "ollohu akbar" dan soʻng Hasanali otni yoʻlga soldi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

Antonimlari

ОЛЛОҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.