puf

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

puf

Etimologiyasi

taql. s. Nafas olish, oʻtni oʻchirish yoki alangalatish va issiq narsani sovi-tishda ikki lab orasidan kuchli bosim bilan havo chiqishida eshitiladigan tovush va shu harakatning oʻzi haqida. ◆ Mulla Said Jalol-xon.. burniga qoʻngan pashshani qoʻlidagi roʻmolcha bilan qoʻrish malol keldi shekilli, ostki labini choʻzib, "puf" dedi. A. Qahhor, „Bashorat“ . Gulnor

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Yonidagi chiroqni "puf" deb oʻchirdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Shuning uchun bolalari kasalmand koʻrinisharkan-da! Dalavoyning ayoli "puf" desa, uchib ketadi-gan, ramaqijon ekan. "Yoshlik" .

Puf sassiq shv. Yoqmay qolgan, yomonga, yaroqsizga chiqarilgan kimsa, narsa haqida aytiladigan ibora. -Yoshrogʻini topdingizmi? — dedi Qimmatxon [Ummataliga] dabdu-rustdan. -Sen topganingday, menga ham na-sib qi,'1◆ gani bordir. Har kim oʻz koʻngli tort-gan oshni ichadi. -Ho-o, — dedi Qimmatxon choʻzib, — endi men "puf sassiq" boʻldimmi? Shuhrat, „Jannat qidirganlar“ .

Antonimlari

ПУФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

puf
звукоподражание дуновению фу; тьфу; ◆ puf deb oʻchirmoq потушить, загасить одним дуновением; ◆ shamni puf deb oʻchirdi он погасил свечу одним дуновением; ◆ 

• puf demoq фукнуть (на кого-что-л.), сдунуть, удалить дуновением; ◆ puf desa Buxoroga uchadi (букв. если фукнуть на него - отлетит до Бухары) лёгкий, тощий, кожа да кости; ◆ puf, sassiq (букв. тьфу, воняет) 1) хуже горькой редьки (о ком чём-л. не нравящемся, надоевшем); ◆ - Ho-o, - dedi Qimmatxon choʻzib,- endi men " puf sassiq" boʻldimmi? (Шућрат, «Жаннат ќидирганлар») - Ого-о,- протянула Ќимматхан, - значит, я тебе обрыдла?; 2) ирон. зелен виноград.