qalandar

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qa-lan-dar

Etimologiyasi

arab. — dunyo tashvishlaridan kechib, daydib yuruvchi darvesh;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Diniy gʻazallar oʻqib, musulmon dinini targʻib qilib darbadar kezuvchi, tarkidunyo qilgan, goʻshanishinlikka berilgan sufiy. ◆ Choyxonada uzun boʻyli, uzun kulohli qalandar koʻzlarini yumib, yangroq ovozini baland qoʻyib, Mashrabdan gʻazallar oʻqiydi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

2. koʻchma Dunyodan voz kechgan, tarkidunyo qilgan kishi; zohid. ◆ Bizlar hozir yurt ustida qalandar, bemakon, benavo boʻlgan darbadar. "Shirin bilan Shakar".

3. Oʻzbek xalq kuylaridan birining nomi.

4. Qalandar (erkaklar ismi).

Antonimlari

ҚАЛАНДАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qalandar
1 рел. каландар, странствующий дервиш; ◆ qalandar boshi глава дервишей;
2 отшельник;
3 муз. название мелодии;
4 Каландар (имя собств. мужское).