qalandar

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qa-lan-dar

Etimologiyasi

arab. — dunyo tashvishlaridan kechib, daydib yuruvchi darvesh;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Diniy gʻazallar oʻqib, musulmon dinini targʻib qilib darbadar kezuvchi, tarkidunyo qilgan, goʻshanishinlikka berilgan sufiy. ◆ Choyxonada uzun boʻyli, uzun kulohli qalandar koʻzlarini yumib, yangroq ovozini baland qoʻyib, Mashrabdan gʻazallar oʻqiydi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

2. koʻchma Dunyodan voz kechgan, tarkidunyo qilgan kishi; zohid. ◆ Bizlar hozir yurt ustida qalandar, bemakon, benavo boʻlgan darbadar. "Shirin bilan Shakar".

3. Oʻzbek xalq kuylaridan birining nomi.

4. Qalandar (erkaklar ismi).

Antonimlari

ҚАЛАНДАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qalandar
1 рел. каландар, странствующий дервиш; ◆ qalandar boshi глава дервишей;
2 отшельник;
3 муз. название мелодии;
4 Каландар (имя собств. мужское).