qoʻpmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qoʻp-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk. 1 Oʻtirgan yoki yotgan joyidan turmoq, tikka turmoq; koʻtarilmoq. ◆ Goʻroʻgʻlining oʻziga ot tikka qoʻpib daf qiladi. Kunda bir sayisni oʻldiradi. "Xush-keldi" . ◆ Olomon hayqirib chuvvos solarkan, yarador amaldor yiqshsh-qoʻpa daraxtlar ora-sida gʻoyib boʻldi. Oybek, „Navoiy“ . ◆ Gʻala-gʻo-vur, baqir-chaqir terak boʻyi qoʻpgan esada.. N. Norqobilov, „Bekatdagi oquycha“ .

2 esk. Yuzaga kelmoq, sodir boʻlmoq, roʻy bermoq; qoʻzgʻalmoq. ◆ Arkda toʻs-toʻpolon qoʻp-di. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ . ◆ Axir nogoh qoʻpgan vahshiy shamollar Oʻtgan-ku vohani qumlar-ga qorib. Sh. Rahmon, „Gullayotgan tosh“ . Goʻyoki osmon chatnab, qiyomat qoʻtandek boʻldi. A. Qodiriy, Obid ketmon.

Toʻngʻiz qoʻpgur (yoki goʻringda toʻngʻiz qoʻpgur) Norozilik bilan qattiq qargʻash-ni ifodalovchi ibora. ◆ Dadang shu toʻngʻiz qoʻpgurning zavodida qancha yil ter toʻkdi. N. Safarov, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Goʻringda toʻn-gʻiz qoʻpgur zolim mingboshi ikkita qilich-day bolamni mardikorga joʻnatdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ .

Antonimlari

ҚЎПМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qoʻpmoq
вставать, подниматься (с места); yiqila-qoʻpa падая и поднимаясь; yiqila-qoʻpa qochmoq бежать, падая и поднимаясь; бежать изо всех сил; gʻavgʻo qoʻpdi поднялся скандал, вспыхнула ссора, поднялся шум.