rostgoʻy

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

rost-goʻy

Etimologiyasi

ROSTGOʻY Bu sifat tojik tilida 'toʻgʻri', 'chin' maʼnosini anglatadigan rost sifatiga (ТжРС, 627) Tapir-' maʼnosini anglatadigan guftan feʼlining goʻū hozirgi zamon asosini (ТжРС, 110) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, 'toʻgʻri soʻz', 'xaqiqatni gapiradigan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 627).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

\f. ^ j — rost, toʻgʻri gapiruvchi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Rostini, haqiqatni gapiradi-gan; toʻgʻrisoʻz. ◆ Rostgoʻy bola. yash Hukumat arboblari sogʻlom, rostgoʻy, soʻzga usta, iro-dali boʻlishlari kerak. M. Osim, „Ibn Sino qissasi“ . -Yoʻq, Boyxonov, siz qip-qizil rost-goʻysiz, — deb oldiga militsiya hujjatlari-ni tashladim. S. Siyoyev, Yorugʻlik.

Antonimlari

РОСТГЎЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Sifat

rostgoʻy

• Turkcha: dürüst

Ruscha _ru

rostgoʻy
правдивый, говорящий правду, прямой; ◆ u rostgoʻy odam он правдивый человек.