sanchmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sanch-moq

Etimologiyasi

SANCH- q. sanchiq
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Uchi oʻtkir narsani kuch bilan bosib yoki zarb bilan urib kirgiz-moq; suqmoq, tiqmoq, botirmoq. ◆ Xolmat ikkinchi raqibining koʻkragiga kilich sanchdi, birok oʻzi ham boshidan yaralandi. N. Safarov, „Olovli yillar“ . ◆ Toʻtikiz doʻppi xomini tizzasiga qoʻyib, sekin igna sanchdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ Mingboshi xuddi or-kasiga birov bigiz sanchib olgandek sakrab tushdi. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o.

2 Qadamoq, taqamoq. ◆ Anvar yugurib kelib, yorlikni olib oʻpdi va uni sallasiga sanchib, orkasi bshtn yurib, ilgarigi oʻrniga borib toʻxtadi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .

3 Biror narsa sanchilgandek, oʻqtin-oʻqtin ogʻrimoq. ◆ Bu vokeani eshitib, Meʼ-morning yuragi sanchib ketdi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . ◆ Sherzod koʻkragining qattiq sanch-ganidan uygʻonib ketdi. Oʻ. Hoshimov, „Nur borki, soya bor“ .

4 koʻchma Achchiq ran bilan uzib olmoq, chaqmoq. ◆ Qozi ham, Asad qori ham jadid maktabiga qarshi edilar. Shuning uchun Asad kori gap bilan nishini yana Gʻulomjonga sanchdi. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o.

Antonimlari

САНЧМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sanchmoq
1 втыкать, вонзать; колоть; ◆ nishtar sanchmoq втыкать ланцет; ◆ duppisiga jiga sanchmoq втыкать в тюбетейку султанчик из перьев (украшение); ◆ igna sanchmoq 1) втыкать иглу; колоть иглой; 2) перен. колоть словами, язвить; подкалывать; ◆ Usta Azimjon maromi bilan igna sancha boshladi: - sanchmoq yoshligimiz boshqa edi, bir-birimizni sansirashar edik (С. Абдулла, «Соялар») Мастер Азимджан стал подкалывать: Наша юность была другой; мы были друг с другом на «ты»;
2 колоть, давать чувство колющей боли; biqinim sanchib ogʻriyapti у меня колет в боку.