savlat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sav-lat

Etimologiyasi

a. ^j-ua — kuch-qudrat, quvvat; zoʻrlik; hokimiyat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ulugʻvor tashqi qiyofa, salobatli koʻrinish, salobat, mahobat. ◆ Usta uning yelkasi, savlati, gʻayrati, kuch-quv-vat yogʻilib turgan vujudiga havas bilan boqdi. T. Ashurov, „Oq ot“ . ◆ Poʻlat polvon degay nomin xaloyiq, Ishi ham savlati nomiga loyiq. Habibiy, „Devon“ .

Savlat toʻkmoq Butun savlati bilan koʻz-ga tashlanmoq. ◆ Umar polvonga endi bari bir boʻlgani uchun sovuqqonlik bilan qoyaday savlat toʻkib turardi. K. Yashin, „Hamza“ . Sav-latidan ot (yoki it) hurkadi Juda savlat-li; salobati odamni bosadi. ◆ Ertalab kel-sam, xonaga odam sigʻmay ketibdi, har olim-larki, savlatidan ot hurkadi deng. X. Toʻx-taboyev, „Shirin qovunlar mamlakati“ .

2 koʻchma Koʻrk, iftixor. Oʻsmirlar — ◆ dav-latimiz, Keksalar — savlatimiz. Q. Mu-hammadiy .

Sinonimlari

savlat

Antonimlari

САВЛАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

OʻTIL

Ruscha _ru

savlat
1 важность; величие, величавость; напыщенность; ◆ savlatidan it hurkadi ирон. пренебр. от его важности (напыщенности) собаки шарахаются; ◆ soxta savlat наигранное величие, напускная важность, напыщенность; ◆ savlat bilan важно, величаво; ◆ savlat uchun ради важности;◆ savlat qilmoq 1) важничать, делать (что-л.) с важностью; 2) выставлять (что-л.) напоказ, похваляться (чем-л.); красоваться;
2 имеющий (какой-л.) вид, (какую-л.) осанку, наружность; ◆ sher savlat подобный льву.