soʻqir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

soʻ-qir

Etimologiyasi

moʻgʻ.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Koʻr, ojiz. ◆ Chin koʻngil-dan yigʻlasang, soʻqir koʻzdan yosh chiqar. Maqol .

2 Koʻzi koʻr, koʻzi ojiz odam. ◆ Soʻqir kishi. v ◆ -Hoy, moʻgʻullar! — deb zaharxanda kuldi u [Temur Malik]. Ikkingiz uchun sadogʻimda ikki oʻq qoldi, ikkingizni ham soʻqir qilib qoʻyaymi? M. Osim, „Karvon yoʻllarida“ . ◆ Be-nafdur soʻqirga tutilgan chiroq. Sh. Sho-muhamedov .

3 koʻchma Hech narsani bilmaydigan, sez-maydigan; qoloq, koʻr. ◆ Koʻzi soʻqirdan koʻkra-gi soʻqir yomon. Maqol . v ◆ Nima qilay, bu soʻqir koʻzlar kech ochilgan boʻlsa? "Yoshlik" . ◆ Shuncha paytdan beri koʻr ekanman, soʻqir ekanman. "Sharq yulduzi" .

Antonimlari

СЎҚИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

soʻqir
прям. и перен. слепой; ◆ soʻqir koʻzga soʻrma см. ◆ soʻrma I; chin koʻngildan yigʻlasang, soʻqir koʻzdan yosh chiqar посл. если будешь плакать искренне, то из слепых глаз слёзы хлынут (т. е. при желании все можно сделать); ◆ koʻzi soʻqirdan yuragi soʻqir yomon посл. слепой сердцем хуже того, у кого глаза слепы.