suyamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

su-ya-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Bir uchini yerga, ikkinchi uchini biror tik narsaga taqab turgʻizib qoʻymoq; tiramoq, tayamoq. ◆ Hassani devorga suyab koʻymoq. Tepib oʻtma, suyab oʻt. Maqol . n ◆ U devorga suyab koʻyilgan oyboltaga tash-landi. "Yoshlik" .

2 Biror yeridan tutib, koʻtarib madad bermoq. ◆ Kampir, aziz mehmonlarni oʻtqiz-gandan keyin, cholni suyab olib kirdi. A. Qahhor, „Oltin yulduz“ . ◆ [Soki bobo] Uni qoʻl-tigʻidan suyab, otga mindirdi. Ergash Ju-manbulbul oʻgʻli . ◆ Oyoqlari uvushgan boyni ara-vadan suyab tushiriilda bukriga Toiltemir koʻmaklashdi. H. Gʻulom, „Feruza“ .

3 koʻchma Madad, yordam bermoq; qoʻllamoq. ◆ Sen yoʻgʻingda meni shular suyab yurishdi-da. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .

Antonimlari

СУЯМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

suyamoq
1 прислонять, опирать; dutorni devorga suyab qoʻy прислони дутар к стене;
2 поддерживать; подпирать; yiqilganni suyab turgʻazmoq поддерживая, поднимать упавшего;
3 перен. поддерживать, оказывать поддержку.