toʻgʻon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

toʻ-gʻon

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Suvni toʻsish, boʻgʻish, suv oqimini boshqarish uchun xizmat qiladigan, odatda, kattaroq oqimga ega boʻlgan ariq, daryo va soylarga quriladigan gidrotexnik qurilma, inshoot. ◆ Tuproq toʻgʻon. Bosh toʻgʻon. Toʻgʻon qurmoq (solmoq). ◆ Vahobjon bahor toshqinida suv olib ketib, haligacha tuzatilmagan kanal toʻgʻonini tuzattirishga bir haftadan beri ovora edi. S. Ahmad, „Togʻ afsonasi.“ ◆ Dneprday azim daryo oldida bu nima degan gap, qahraton qishda, oʻq yomgʻiri ostida suv kechganlar nahotki shu kichik soyga toʻgʻon sololmasa? S. Ahmad, „Qadrdon dalalar.“

2. koʻchma kam qoʻll. Toʻsiq, gʻov, toʻgʻonoq. ◆ Toʻgʻon boʻlmoq. Toʻgʻri tayoq — baloga toʻgʻon. Maqol. ◆ Aʼzamning hamon xotinidan koʻngli toʻlmas edi. Unga.. baxtimning toʻgʻoni deb qarardi. Shuhrat, „Jannat qidirganlar.“ ◆ Bizlar endi ilgarigi sen aytgan goʻl, — Choʻp-u xasdan hadik olib qolaturgan Batrak emas, boʻlolmaysan bizga toʻgʻon. Gʻ. Gʻulom.

3. Toʻgʻon (erkaklar ismi).

Antonimlari

ТЎҒОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

toʻgʻon
1 плотина, запруда; ◆ bosh toʻgʻon головная плотина, головное сооружение; ◆ toʻgʻon boshi начало плотины; ◆ daryoga toʻgʻon solmoq запрудить реку; соорудить плотину на реке;
2 перен. препятствие, преграда, помеха;
3 Туган (имя собств. мужское).