toʻgʻon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

toʻ-gʻon

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Suvni toʻsish, boʻgʻish, suv oqi-mini boshqarish uchun xizmat qiladigan, odatda, kattaroq oqimga ega boʻlgan ariq, daryo va soylarga quriladigan gidrotexnik qurilma, inshoot. ◆ Tuproq toʻgʻon. Bosh toʻgʻon. Toʻgʻon qurmoq (solmoq). n ◆ Vahobjon bahor toshqinida suv olib ketib, haligacha tuza-tilmagan kanal toʻgʻonini tuzattirishga bir haftadan beri ovora edi. S. Ahmad, „Togʻ afsonasi“ . ◆ Dneprday azim daryo oldida bu nima degan gap, qahraton qishda, oʻq yomgʻiri ostida eye kechganlar nahotki shu kichik soy-ga toʻgʻon sololmasa? S. Ahmad, „Qadrdon da-lalar“ .

2 koʻchma kam qoʻll. Toʻsiq, gʻov, toʻgʻonoq. ◆ Toʻgʻon boʻlmoq. Toʻgʻri tayoq — baloga toʻgʻon. Maqol . m ◆ Aʼzamning hamon xotinidan koʻng-li toʻlmas edi. Unga.. baxtimning toʻgʻoni deb qarardi. Shuhrat, „Jannat qidirganlar“ .

Bizlar endi ilgarigi sen aytgan goʻl, — ◆ Choʻpu xasdan hadik olib qolaturgan Batrak emas, boʻlolmaysan bizga toʻgʻon. Gʻ. Gʻulom .

3 Toʻgʻon (erkaklar ismi).

Antonimlari

ТЎҒОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

toʻgʻon
1 плотина, запруда; ◆ bosh toʻgʻon головная плотина, головное сооружение; ◆ toʻgʻon boshi начало плотины; ◆ daryoga toʻgʻon solmoq запрудить реку; соорудить плотину на реке;
2 перен. препятствие, преграда, помеха;
3 Туган (имя собств. мужское).