tuhfa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

tuh-fa

Etimologiyasi

[ arab. - sovgʻa, tortiq ]

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 kt. Kimsaning koʻnglini olish yoki xizmatlarini taqdirlash uchun berilgan narsa; tortiq, sovgʻa. ◆ Qimmatbaho tuhfa. Tuhfa olib bormoq. ◆ [Sohibdoro] Qilib olam-shumul sanʼatni bunyod, Ketirmish sizga tuhfa usta Behzod. Uygʻun va I, „Sulton, Alisher Navoiy“ . ◆ Husayn Boyqaro shu shaharni [Astrobodni].. kichik oʻgʻli Muzaffarga tuhfa qildi. M.Osim, „Ajdodlarimiz qissasi“ .

2 koʻchma Koʻpchilik uchun atab tayyorlangan narsa; sovgʻa. ◆ Maqomlarning gramplastinkaga yozib olinayotgani sanʼatkorlarimizning xalqqa ajoyib tuhfasidir. Gazetadan .

3 Tuhfa (xotin-qizlar ismi).

Antonimlari

ТУҲФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

tuhfa
1 книжн. дар, подарок; ◆ tuhfa qilmoq, tuhfa etmoq сделать подарок, подарить; ◆ tuhfa olmoq получить подарок;
2 Тухфа (имя собств. женское).