tuygʻun

Oʻzbekcha (uz)

tuygʻun I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

tuy-gʻun

Etimologiyasi

TUYGʻUN ' tez fahmlaydigan¹, ' sezgir'. Yigit— ning tuygʻunin koʻrdim, buvishim ("Kuntugʻmish"). Bu sifat eski oʻzbek tilida ' sez—', ' his et—' maʼno — sini anglatgan tuy— feʼlidan —gʻun qoʻshimchasi bilan yasalgan (КРС, 763): tuy- + gʻun = tuygʻun.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Tez sezib, fahmlab, pay-qab oladigan; sezgir. ◆ Tuygʻun bola. shsh Hamza onasidek tuygʻun, har narsaga qiziquvchi bola boʻlgan. "OʻTA" . ◆ Bunday tuygʻun, bunday ziyrak, bunday boadab qiz yetti iqlimda ham topilmaydi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

2 Tuygʻun (erkaklar ismi).

tuygʻun II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

tuy-gʻun

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qirgʻiy yoki qarchigayning erkagi. ◆ Suvsiz choʻlda keladi. Polvon Hasan, mard Hasan, Och tuygʻunday chirqillab. "Ravshan" .

Antonimlari

ТУЙҒУН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

tuygʻun I
1 чуткий, с хорошим чутьём; догадливый;
2 Туйгун (имя собств. мужское).

tuygʻun II
старый ястреб-самец.