ulus

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

u-lus

Etimologiyasi

\moʻgʻ., (ЭСТЯ) boʻyicha qadimgi turkiy — davlat; el, xalq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 tar. 11-12-asrlarda moʻgʻullar davlatida maʼlum bir noʻyonga (moʻgʻul asilzodasiga) qarashli yer-larda unga tobe holda koʻchmanchilik bilan

hayot kechiruvchi katta-kichik oilalar, urugʻ-lar guruhi. .

2 tar. Moʻgʻullar istilosi davrida bosib olingan hududlardan Chingizxon farzand-lariga boʻlib berilgan mulklar, keyincha-lik mustaqil davlatlarning nomi. ◆ Chigʻatoy ulusi. Joʻji ulusi.

3 esk. El, xalq, xaloyiq; odamlar. ◆ Navoiy ona vatani, oʻz ulusi, oʻz tilini jondan sevar edi. A. Qayumov, „Sheʼriyat sultoni“ . ◆ Ey mullam, ulusning dardi koʻp, qay birini ay-tayin. Oybek, „Navoiy“ .

Antonimlari

УЛУС. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ulus
1 ист. улус (название большого феодального государственного обазования в Средней Азии); // улусный;
2 уст. народ; страна.

Turkcha (tr)

ulus

millat, ulus