ura
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
tahrirlashu-ra
Aytilishi
tahrirlashEtimologiyasi
tahrirlash< t. urho-ur < urmoq
Maʼnoviy xususiyatlari
tahrirlashMaʼnosi
tahrirlashI und. s. Hu-jum qilayotgan jangchilarning jangovar nidosi; koʻtarinki ruhbilan maʼqullash yoki xursandlikni ifodalovchi nido, xitob. ◆ Qa-yerdadir pulemyot tarilladi; yakka miltiq tovuimari, ura sadolari keldi. A. Qahhor, „Oltin yulduz“ . U ◆ eshikdan chiqishi bilan bir gala bola yo "ura!", yo "ola" deganini anglab boʻlmas darajada shovqin solib, uni oʻrtaga oldi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
tahrirlashu-ra
Aytilishi
tahrirlashEtimologiyasi
tahrirlashMaʼnoviy xususiyatlari
tahrirlashMaʼnosi
tahrirlash- II Urmoq fl. rvdsh. ◆ Lekin bu orada Alijon bolta bilan ura-ura, darvoza hal-qasini uzib yuborgan edi. K. Yashin, „Hamza“ .
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
tahrirlashu-ra
Aytilishi
tahrirlashEtimologiyasi
tahrirlashMaʼnoviy xususiyatlari
tahrirlashMaʼnosi
tahrirlash- III: ura solib Epchillik bilan, tezda. ◆ Oylikni toʻplab oladi-yu, "xayt!" deb ura solibjoʻnaydi. P. Tursun, Oʻqituvchi. Ura qochmoq Tezlik bilan, lip etib qochmoq. ◆ "Toʻxtang, ada", — deyishi bilan "Zuhra cha-qiryapti", deb oʻylagan Neʼmatjon kuyov ura qochdi. A. Muhiddin, „Chap choʻntak“ . ◆ Bola bilan men koppon tomon ura qochdik. N. Safarov, „Olovli izlar“ .
</a>yav Pa
Sinonimlari
tahrirlashAntonimlari
tahrirlashУРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
tahrirlashOt
tahrirlashura (koʻplik uralar)