vallamat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

val-la-mat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. s.t. ayn. valineʼmat ◆ Yorim Ahmad, azamatim boʻlmasa, Holim soʻrar vallamatim boʻlmasa. "Oysuluv".

2. Elning kattasi; boshliq, amaldor. ◆ Yurtning vallamatini chaqir. Oybek, „Navoiy.“ ◆ Otajon, sendirsan yurtning egasi, Qaddingdan, vallamat, senga yoʻl boʻlsin. "Ravshan".

3. El xizmatida boʻlgan; saxiy (shaxs haqida). ◆ Rahmatli vallamat odam edilar, — taassuf bilan gapirardi kimdir, — mahalla tashvishi, mahalla dardi bilan yashardilar.. "Yoshlik". ◆ She’rku borlikka bor, ammo mushtumbop emas, paxtamiz, "oq oltin" yetishtirayotgan vallamat paxtakorlarimiz xususida edi. "Mushtum".

4. koʻchma Mard kishi; mard.◆ Ana, bek Goʻr-oʻgʻli jomni koʻtardi, Olib ichadigan vallamat bormi? Ergash Jumanbulbul oʻgʻli.

5. (3-sh. qoʻshimchasi bilan — vallamati). Man-man degani, har qandayi. ◆  Vallamati ham dunyoga ikki marta kelmaydiku, hammaga ham jon shirin. X. Sultonov, „Onamning yurti.“ ◆ Bugun-erta menga suv tegadigan. Ma, mendan boshqa vallamati aytsayam, berma! S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“

Antonimlari

ВАЛЛАМАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

vallamat
1 разг. = valineʼmat;
2 разг. староста; ◆ Yurtning vallamatini chaqir! (Ойбек, «Навоий») Позови старосту селения!;
3 фольк. властитель; ◆ Qancha podsholar, vallamatlar Goʻr-oʻgʻlibekning siyosatidan qoʻrqar edi («Равшан») Сколько падишахов, властителей побаивались действий Гёр-оглыбека;
4 фольк. вожак (стоящий во главе дружины); ◆ Olib ketdi ul necha vallamatim («Алпомиш») Сколько вожаков моих он увёл;
5 разг. благодетельный; щедрый; ◆ u juda vallamat odam он очень щедрый человек.