viqor

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

vi-qor

Etimologiyasi

arab. – jiddiylik, salobat, ulugʻvorlik;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. kt. Magʻrurona va ulugʻvor koʻrinish; salobat. ◆ Vodiydan oʻtardi daryoyi azim, Vazmin oqishida salobat, viqor. S. Abduqahhor. ◆  Qorday yarqiroq yangi salla oʻragan maxdum viqor bilan yoʻtalib, mehmonxonaga kirdi. H. Gʻulom, „Mashʼal.“

2. Magʻrurlik tuygʻusi, magʻrurlik, gʻurur. ◆ Qiyofasidan gʻoliblik viqori va magʻlub boʻlganga shafqat aks etib turardi. S. Anorboyev, „Oqsoy.“ ◆ Oynaning ostida, muzey toʻrida Shishada turadi bir siqim tuproq.. Uni koʻrganlarning koʻksi togʻ boʻlib, Koʻzida tengi yoʻq viqor yonadi. Shuhrat.

Antonimlari

ВИҚОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

viqor
книжн. важность, величавость; чинность, степенность; достоинство; ◆ soxta viqor деланная важность; ◆ viqor bilan величаво; чинно, степенно; с достоинством.