vojib
tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
vo-jib
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
arab. – zarur, kerakli, majburiy; majburiyat, burch;
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
1 din. Har bir musulmonga paygʻambar tomonidan buyurilgan, bajarilishi majburiy, zarur boʻlgan amal turi. ◆ Uch xil amal bordirki, ular har bir moʻmin zimmasiga vojibdir. "Fan va turmush".
2 s. t. Bajarilishi majburiy. ◆ [Barnogul:] Amri podsho vojib, hech kim tarki vojib qilolmaydi. "Orzigul". ◆ Biz doʻkonni yopish xususida amri farmon bergan edik. Yo bizning amrimiz senga vojib emasmu? S. Siyoyev, „Avaz.“
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
ВОЖИБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari tahrirlash
Ruscha ru
vojib
1 рел. долженствующий быть исполненным (о религиозных предписаниях);
2 разг. обязательный, подлежащий непременному исполнению; ◆ Boshqalar aydilar: amri podsho vojib («Гўрўѓли») Другие сказали: повеление шаха священно.