xotima

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

xo-ti-ma

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. — oxir, nihoya; nutq-

ning yakunlovchi qismi] 1 Biror narsa, vo-qeaning yakuni, tamom boʻlishi. ◆ Bu yakun, bu xotima Tolib akaga mutlaqo yoqmadi. F. Mu-sajonov, «Himmat» .

2 Badiiy yoki ilmiy asarning oxirgi yakunlovchi qismi, xulosa qismi; epilog. ◆ Avaz hikoyat xotimasida berilgan bir baytga koʻz yugurtirib qizardi. S. Siyoyev, «Yorugʻlik» .

Xotima bermoq Barham bermoq; tugatmoq. ◆ Endi Margʻilon qatnab yurishlarga xotima berilgandek va Margʻilon ham undan [Ota-bekdan] "Tagʻin menda nima ishing bor?" deb soʻragandek boʻlar edi. A. Qodiriy, «Oʻtgan kunlar» . Xotima yasamoq Xulosa yasamoq, yakun-lamoq, tugatmoq ◆ [Domla] Gʻulomjonga oʻqra-yib, gapiga xotima yasadi. M. Ismoiliy, «Fargʻona t» . o.

Antonimlari

ХОТИМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Tagalcha: katapusan
• Turkcha: bitim

Ruscha _ru

xotima
1 конец, исход; финал; окончание, заключение; // заключительный; ◆ xotima balansi фин. заключительный баланс; ◆ xotima bermoq 1) оканчивать, заканчивать; 2) положить конец (чему-л.), покончить (с чем-л.); ◆ mavjud xato va kamchiliklarga xotima berish kerak nujno положить конец имеющимся ошибкам и недостаткам; ◆ xotima yasamoq подвести итог;
2 уст. послесловие (в книге); эпилог.