yigʻin

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yi-gʻin

Etimologiyasi

YIGʻIN 'yigʻilish’, ’majlis’. Niyoz hushbegi soʻz— lab, yiginning mahsadi bilan ahli majlisni tanishtira bordi (Abdulla Qodiriy). Bu soʻz qadimgi turkiy tilda ’toʻpla-’ maʼnosini anglatgan yïgʻ- feʼ-lidan -(ï)n qoʻshimchasi bilan yasalgan (Devon, I, 55; III, 29); oʻzbek tilida ï unlilarining qattiqlik belgisi yoʻqolgan: yïgʻ- + ïn = yïgʻïn > yigʻin. Asli bu soʻz belgi maʼnosini anglatgan boʻlib (yïgʻïn tupraq kabi ishlatilib), keyinchalik oʻzbek tilida otga aylangan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Kishilarning fikr olishu-vi yoki biror masalani hal qilish uchun toʻplanish; yigʻilash, majlis. Niyoz qushbegi soʻzlab, iigʻinning maqsadi bilan ahli maj-lisni tanishtira bordi. A. Qodiriy, Oʻtgan kunlar. ◆ Bosh muharrir katta yigʻinlarda, majlislarda qatnashaverib, xaloyiq oʻrta-sida oʻzini tutishga usta boʻlib ketgan edi. F. Musajonov, „Himmat“ .

2 Kishilarning biror marosim, ziyofat munosabati bilan yoki oʻzaro suhbatlashish, koʻngil ochish uchun toʻplanishi; yigʻilish. ◆ Bil-dimki, bugun uyimizda bir yigʻin boʻladi. Oydin, „Doʻndiqdan ham yosh ekan“ . ◆ Shunday qilib, bu qiyomat yigʻin kecha yarim boʻlganda guv-guv bilan tarqaldi. Choʻlpon, „Kecha va kunduz“ .

Antonimlari

ЙИҒИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

yigʻin

Ruscha _ru

yigʻin
1 собрание; сходка; сбор;
2 неодобр. сборище, скопище, ◆ bu qanday yigʻin? что это за сборище?