yirtiq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yir-tiq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Yirtilib ketgan, yirtil-gan. ◆ Ishtonsiz (odam) tizzasi yirtiqqa ku-lar. Maqol . n ◆ Hammaning koʻzi Rahimning tirsagi chiqib turgan yirtiq yengiga tush-di. H. Nazir, „Soʻnmas chaqmoqlar“ . ◆ Egnida otigina qolgan juldur yaktak, yirtiq ish-ton, oyoqlari yalang.. M.Ismoiliy, „Fargʻo-na t“ . o.

2 koʻchma Biror narsaning uzilib, yuli-nib, ochiq qolgan joyi. ◆ Aksarining usti-boshi yupun, mahsilarining yirtiqlaridan kir paytavalari osilib turadi.. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . Osmonni toʻldirgan bulut-larning yirtigʻidan [quyosh] birda-yarim koʻri-nib qoladi. P. Qodirov, Yulduzli tunlar. Ufqning bir parcha yirtigʻidan ulkan, qip-qizil quyoshning yarmi koʻrinib, botib ketdi. S. Nurov, Narvoy.

Antonimlari

ЙИРТИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

yirtiq (koʻplik yirtiqlar)

Ruscha _ru

yirtiq
рваный, порванный, разорванный, разодранный; // дыра, порванное место (напр. на одежде, обуви и т. п.); ◆ yirtiq etik рваные сапоги; ◆ ishtonsiz tizzasi yirtiqqa kular посл. у самого штанов нет, а смеется над тем, у кого порваны колени: соотв. в чужом глазу соломинку видит, а в своём бревна не замечает.