zabun

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

za-bun

Etimologiyasi

\f. fjyi'j zabun notavon, zaif; magʻ-lub

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Kuchsiz, nimjon, zaif. ◆ Hatto erta-kech tanchaning bir tomonini band etishdan oʻzga ishga yaramagan zabun kampirlar ham.. bu "xontaxlit toʻy"ni tomosha qilishdan oʻzla-rini tiya olmadilar. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

2 Nochor, ilojsiz. ◆ Mardlikni sevgan, magʻrur yigit oʻzini ojiz, zabun, ixtiyorsiz sezdi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ .

3 Mushkul, ogʻir, tang. ◆ Zolimlar qoʻlida zabundir holim, Bemahal yetishdi, qaytayin, oʻlim. "Bahrom va Gulandom" .

4 Xor, ezilgan. ◆ Oʻtmishda zabun va maz-lum ahvolda boʻlgan oʻzbek xotin-qizlari jamiyatimizda hamma bilan teng qator-da munosib oʻrin egallaganligi quvonchli bir holdir. Gazetadan . ◆ Avaz koʻpdan beri bu vah-shiy udumni oʻylab iztirob chekar, bu zabun, mehnatkash toʻda xususida bir sheʼr yozish-ni moʻljallab qoʻygan edi. S. Siyoyev, „Yorugʻ-lik“ .

Zabun boʻlmoq 1) yengilmoq, magʻlubiyat-ga uchramoq; zavolga yuz tutmoq. ◆ Xorazmiy-larning son jihatdan kam boʻlmasa-da, ra-qibidan xiyla zaif, tajribasiz qoʻshini, saflari siyraklasha borib, nihoyat zabun boʻldi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ . ◆ Turgan gap: u kishi amirlikning zabun boʻlib keti-shiga qarshi. Sh. Xolmirzayev, „Qil koʻprik; 2) ahvoli tang boʻlmoq, nochor ahvolga tu-shib qolmoq“ . ◆ Men uni koʻrmasam, yoʻqdir qaro-rim, Tura bersam, zabun boʻlar ahvolim. "Bah-rom va Gulandom" . ◆ Suyangan kishilarimiz bi-rin-ketin qoʻlga tushayotir, endi holimiz zabun boʻladi. J. Sharipov, „Xorazm“ .

Antonimlari

ЗАБУН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zabun
книжн.
1 несчастный, жалкий, беспомощный; ◆ uning holi zabun он в плачевном состоянии;
2 растерянный, подавленный; ◆ zabun boʻlmoq 1) быть растерянным, подавленным; 2) быть несчастным, жалким.