zaifa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

za-i-fa

Etimologiyasi

a. "— kuchsiz, ojiza; ayol

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk. Xotin, rafiqa, ayol. ◆ Ogʻamning zaifasi farzand dogʻidan telba boʻlib qoldi \ dedi Qutbiddin]. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ . ◆ Fosiq afandi yoshgina ovozni eshitib, kift-larini uchirdi.. keyin tomogʻini qirib, mayin tovush bilan: -Zaifalari boʻlasizmi, xo-nim afandi? — deb soʻradi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ -Ayol kishi oti — joʻni bilan zaifa deyiladi, — dedi polvon tishini ti-shiga bosib. Q. Kenja, „Notanish gul“ .

Antonimlari

ЗАИФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

zaifa (koʻplik zaifalar)

• Inglizcha: woman

Ruscha _ru

zaifa
уст. книжн.
1 супруга, жена;
2 женщина.