zoʻrgʻa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zoʻr-gʻa

Etimologiyasi

ZOʻRGʻA Bu ravish 'kuch' maʼnosini anglatadigan tojikcha zoʻr otiga (k.) oʻzbekcha -(i)h koʻshimchasini (Andoza:OʻTLTQ, 222) qoʻshib hosil qilingan zoʻriq-feʼliga -a ravishdosh qoʻshimchasini (Andoza:OʻTLTQ, 205) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, oldin i, a tovushlari oraligʻidagi q tovushi g tovushiga almashgan, keyin i tovushi aytilmay koʻygan; 'bir amallab', 'arang' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 312). <a name="bookmark9"></a>I
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Zoʻr-bazoʻr, bir amallab, arang. Bolalarning orasidan zoʻrgʻa qochib chiqdim [dedi Said

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

. E. Raimov, Ajab qishloq. ◆ Zam-billarda yotgan yaradorlar zoʻrgʻa nafas olish-yapti. Nazarmat, „Joʻrlar baland sayraydi“ . ◆ Meli polvonning lablari zoʻrgʻa pichirladi: "Suv.. suv". P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

Antonimlari

ЗЎРҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zoʻrgʻa
еле-еле, едва-едва, насилу, через силу, с трудом, кое-как; ◆ zoʻrgʻa qadam bosmoq ступать (шагать) через силу, с трудом.