dodlamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dod-la-moq

Aytilishi

Talaffuzi

ovoz (Oʻzbekcha)

(fayl)

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ruhiy yoki jismoniy azobga chiday olmay, qattiqovoz chiqarmoq, baqir-moq. ◆ Xotin kishining dodlagani, erkak kishining soʻkingani eshitildi. U. Usmonov, „Sirli sohil“ . ◆ Mening biqinimda oskolka borligini bilardi, dodlab yuboradi, deb oʻyladi shekilli. A. Muxtor, „Asarlar“ .

2 Qattiq ovoz chiqarib yigʻlamoq, faryod, nola qilmoq. ◆ Kampir dodlaganicha borib, oʻgʻlining oʻligi ustiga oʻzini tashladi. A. Qahhor, „Oltin yulduz“ . ◆ Sanobar xola soch yulib dodladi, yigʻladi, siqtadi. S. Zunnu-nova, „Olov“ .

3 Yordamga chaqirib dod solmoq. ◆ Dodlab kochar ekan, yikildi. "Yoshlik" . ◆ Dodlab, yordamga chaqirishga shahzodaning izzat nafsi yoʻl koʻymasdi. M. Osim, „Ibn Sino qissasi“ .

Antonimlari

ДОДЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dodlamoq
1 кричать караул, звать на помощь;
2 кричать, вопить, стенать;
3 перен. жаловаться, сетовать (на кого- что-л.).