gʻalcha

Oʻzbekcha (uz)

gʻalcha I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻal-cha

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

shv. Boʻyi past, miqti, pakana (odam haqida). ◆ Oʻn qadamcha narida, supada gʻalcha yigit bilan qorachadan kelgan qiz turardi. A. Hasanov, „Chiroqlar“ .

gʻalcha II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻal-cha

Etimologiyasi

s.t. Oʻz tilidan boshqa tilga tushunmaydigan; gap-soʻzni tezda anglab, uqib ololmaydigan. ◆ Gʻalchani izzat qilsang, chorigʻi bilan toʻrga chiqadi. Maqol . n ◆ -Oʻzing gap-papga tushunasanmi yo gʻalchamisan! — dedi Ahmadjonning dadasi muallimga. S. Karomatov, „Hijron“ . -Mabodo.. yaxshi muomala-ga tushunmaydigan gʻalcha kelib qolsa, belni bogʻlab, zakon [qonun

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

soʻqishamiz, — dedi Ray-bulla. F. Musajonov, Chiqindi. Ey, sen gʻal-cha, bevatan, Meni qayga eltasan?P. Toʻla.

Antonimlari

ҒАЛЧА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻalcha
1 обл. приземистый, низкорослый человек, карапуз;
2 человек, который ни слова не понимает на чужом языке или непонятливый человек.