halqum
tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
hal-qum
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
1 anat. Ogʻiz boʻshligʻini qiziloʻngach bilan tutashtiradigan hazm yoʻlining boshlangʻich, oldingi qismi; yutqun. ◆ Mastonbibi hoʻpla-gan choyni halqumidan oʻtkazolmadi. S. Axmad, „Qadrdon dalalar“ . Goh Ergash, goh Odil ^shumigacha suvga yotib, qoʻl sigʻadigan har bir teshikni tintishadi. H. Ahmar, Kim xaq? ◆ Gʻazabidan halqumiga kelib tiqilgan tu-pugini zoʻrgʻa-zoʻrgʻa yutdi-da, yana qadamiga qamchi bosdi. H. Shame, „Dushman“ .
2 koʻchma Otadigan qurolning ichi, ogʻzi; ogʻiz. ◆ Qaysi bir ona farzandi koʻksini zam-barakning olovli halqumiga tutib beradi? S. Axmad, „Oydin kechalar“ .
- Joni halqumiga kelmoq q. jon 1.
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
ҲАЛҚУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.