ibn

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ibn

Etimologiyasi

arab. ٳبن — oʻgʻil

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk. kt. Erkak ki-shini oʻz otasiga nisbat etib koʻrsatuvchi, "oʻgʻli", "zoda" maʼnolarini bildiruvchi soʻz, kunya. ◆ Ibn Sino, Ibn Batuta, IbnAhmad Mirzo.

Xoqon ibn xoqon Xoqon oʻgʻli xoqon (ota-bobolari xoqon oʻtgan kishi haqida). ◆ Men-kim, Margʻilon hokimi Utabboy qushbegi, oʻz hukmimni xoqon ibn xoqon janobi oliy Xu-doyorxon ismi shariflaridan eshittiraman. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

Antonimlari

ИБН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ibn
уст. сын (употребляется в сочетании с именами собственными и некоторыми существительными нарицательными, иногда выступает в уст. формах ◆  ~i, ~u ); ◆ Abu Ali ~ Sino (букв. Абу Али сын Сина) Абуали ибн Сина (Авиценна); ◆ ~i Malik сын Малика; ◆ ~i xoqon сын кагана (см. xoqon).