intiho

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

in-ti-ho

Etimologiyasi

arab. – oxir, nihoya;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Oxir, nihoya; zid. ibtido. ◆ Ishni intihosiga yetkazmoq. ◆ Qahramonlardan har birining oʻy-fikrini, bosgan qadamini.. hamma-hammasini ibtidosidan intihosigacha yaxshi biladi. H. Gʻulom, „Mashʼal.“ ◆ Gʻazal intihosiga yetgan sari Avazning chehrasi yorishib borardi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“

Antonimlari

ИНТИҲО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

intiho
уст. книжн. конец, окончание.