ishorat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

i-sho-rat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk., ayn. ishora. ◆ Aminning koʻz ishorati bilan yigitlar yuqori koʻtargan tayoqlarini qoʻndirmasdan saqlab turdilar. S. Ayniy, „Qullar“ . ◆ Yoʻlchi, Hambar uqtirgan ishoratlarni bir-bir koʻzdan kechirib, soʻl yoqdagi boshi berk tor koʻchaga kirdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Abdurauf tunqotar.. dax/shzga chiqib, oʻzini chetga olib turgan Sultonaliga, nima gap, degan ishoratini qildi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .

Antonimlari

ИШОРАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

OʻTIL

Ruscha _ru

ishorat
= ishora.