kiya

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ki-ya

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

s. t. Biror narsani qadrlamaslik natijasida yuz beradigan yomon oqibat, jazo. ◆ Kiyasiga uchramoq. Kiyasiga qolmoq. m

— ◆ Shunaqa beburd, pastkashmiding, Neʼmat-jon. Ilon boʻlib avragan ekansan-ku meni, muhabbat kiyasiga uchragur! — dedi Zuhraxon. A. Muhiddin, „Chap choʻntak“ . ◆ Bizni desangiz, bu yoʻldan qayting. Ha-ha, qizingizning kiyasiga qolasiz. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ Koʻzlarimiz yumuq oʻtsak bugun ham, Ertaga kiyangiz tutar begumon. "Yoshlik" .

Antonimlari

КИЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kiya
разг. последствие, наказание (постигшее кого-л. за легкомыслие, неправильное поведение и т. п.); ◆ ~siga qolmoq (или uchramoq) получить по заслугам, быть проученным; ◆ buning ~siga uchraysiz это вам боком выйдет, вы ещё пожалеете об этом.