munavvar
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
tahrirlashmu-nav-var
Aytilishi
tahrirlashEtimologiyasi
tahrirlasharab. مُنَوَّر — nur sochib turuvchi; nurli, yorugʻ
Maʼnoviy xususiyatlari
tahrirlashMaʼnosi
tahrirlash1. kt. Nur bilan yoritilgan, nurga toʻlgan; ravshan, yorqin. ◆ Saxiy yoz quyoshi olamga nur taratadi, qabriston ham koʻm-koʻk, munavvar. Gazetadan. ◆ Odamzodning quyoshi, Munavvar hayot boshi, Boshlanur shu xonadan, Doim uygʻoq onadan. G. Joʻrayeva, „Iqbol.“
- Munavvar qilmoq (yoki etmoq) Nurli, charogʻon qilmoq; yoritmoq. ◆ Quyosh ufqdan qanchalik yuqori koʻtarilsa, olamni shunchalik munavvar qiladi. Gʻ. Gʻulom, „Quyosh monand haqiqat.“ ◆ Xonani quyosh nuri munavvar etib turganiga qaramay, Rumiya chiroqni yoqdi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan.“
2. Munavvar (erkaklar va xotin-qizlar ismi).
Sinonimlari
tahrirlashAntonimlari
tahrirlashМУНАВВАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.