munavvar

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-nav-var

Etimologiyasi

arab. مُنَوَّر — nur sochib turuvchi; nurli, yorugʻ

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. kt. Nur bilan yoritilgan, nurga toʻlgan; ravshan, yorqin. ◆ Saxiy yoz quyoshi olamga nur taratadi, qabriston ham koʻm-koʻk, munavvar. Gazetadan. ◆ Odamzodning quyoshi, Munavvar hayot boshi, Boshlanur shu xonadan, Doim uygʻoq onadan. G. Joʻrayeva, „Iqbol.“

Munavvar qilmoq (yoki etmoq) Nurli, charogʻon qilmoq; yoritmoq. ◆ Quyosh ufqdan qanchalik yuqori koʻtarilsa, olamni shunchalik munavvar qiladi. Gʻ. Gʻulom, „Quyosh monand haqiqat.“ ◆ Xonani quyosh nuri munavvar etib turganiga qaramay, Rumiya chiroqni yoqdi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan.“

2. Munavvar (erkaklar va xotin-qizlar ismi).

Antonimlari

МУНАВВАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

munavvar
1 книжн. освещенный, озарённый, светлый;
2 Мунаввар (имя собств. женское и мужское).