oqibat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

o-qi-bat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

I \a. <• — natija, yakun,

samara; iz, asar; ergashish, taʼqib qilish] Qadrdonlik, doʻstlik tuygʻusi, mehr, muhab-bat va shundan kelib chiqadigan yaxshi mu-nosabat; muruvvat. Insonning insonga oqiba-ti uzoq safarlarda bilinadi. Gazetadan. ◆ Ha, shumi hali, Boʻtaboy aka, oramizda puldan ham kattaroq narsa — mehru oqibat bor ediku. A. Qahhor, «Qoʻshchinor chiroqlari» . ◆ -Mu-navvarxon, qoqindiq, sizdan kelgan oqibat shumi? Boqqa bir bordingiz-u, badar ket-dingiz,— deb ginaxonlik qilib koʻrishdi amma. S. Anorboyev, «Mehr» .

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

o-qi-bat

Etimologiyasi

II a. st.ale

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Oxirgi yakun, natija. ◆ Ishning oqibati. shsh Agar Bolta muallim uni sudrab ketmaganida, oqibati nima boʻlishi nomaʼlum edi. N. Norqobilov, «Toʻqnashuv» . ◆ Adolat arizasining oqibatini kutib yurdi. I. Rahim, «Chin muhabbat» .

2 rvsh. Hamma narsa (voqea yoki harakat-lar) boʻlib oʻtgandan keyin, oxiri, nati-jada, oxir-pirovardida, nihoyat. ◆ Oqibat shu natijaga kelindi: mayli, Saidiyni qisman xabardor qilish kerak. A. Qahhor, «Sarob» . ◆ Tishchenko uni birmuncha vaqt shofyorlar kursiga tayyorlabdi, oqibat kirgizib ham qoʻyibda. A. Qahhor, «Jonfigʻon» . ◆ Tushdi seni deb boshima jabru sitam, hadsiz azob, Aqlu hushimdan oqibat begona boʻldim sogʻinib. Hamza .

Antonimlari

ОҚИБАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

OʻTIL

Ruscha _ru

oqibat
1 результат, последствие, конец, исход, развязка; // в конце концов, наконец; впоследствии; ◆ ishning oqibati результат, исход дела; ◆ oqibatda или ◆  oqibat natijada или ◆  axiri oqibat вконце концов, в конечном счёте, впоследствии;
2 любезность, милость; дружелюбное отношение, ◆ oqibat qilmoq войти в чьё-либо положение, относиться с сочувствием; ◆ oqibati yoʻq odam неблагодарный человек.