ozgʻin

Oʻzbekcha (uz)

ozgʻin I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oz-gʻin

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Eti qochgan, etdan tushgan; oriq. ◆ Ozgʻin mol. Ozgʻin sigir. m ◆ Nega Zaynab se-miz-u, Kumush ozgʻin? A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Bola ozgʻin yuzchasini tirishtirib.. choʻzi-lib borar edi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o.
2. Qotma, kamgoʻsht; chuvak, ingichka. ◆ Ma-daminxoʻja esa boshini solintirib, mumdek erib oʻtiradi. Faqat ozgʻin gavdasi ashulaga monand chayqaladi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ .o. ◆ -Doʻstlarim, — dedi u, ozgʻin barmoq-larini qaychi qilib oʻynar ekan. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .

ozgʻin II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oz-gʻin

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kam qoʻll. Yoʻldan ozgan, toʻgʻri yoʻldan chiqib ketgan; aynigan; buzuq. ◆ Gohi mahallar yuragi siqilib, togʻni ham tashlab ketgisi kelar, lekin shunday fikrga yoʻl qoʻymaslik uchun oʻzini ayblab, darhol bu ozgʻin fikrini oʻzidan quvlar edi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ .o.

Antonimlari

ОЗҒИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ozgʻin
худой, худощавый, тощий (преимущественно о человеке; ср. oriq); ◆ ozgʻin qoʻllar худые руки; ◆ ozgʻingina bola худенький мальчик; ◆ ozgʻin mol тощий скот.