qazo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qa-zo

Etimologiyasi

arab. – qazo1 - huquqshunoslik, sud ishlari; qozixona; ijro, hukm; taqdir, qismat;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Oʻlim; vafot; oʻlish, vafot etish; oʻlim soati, ajal. ◆ Qazosi yetdi. Jon bor yerda qazo bor. Matal. ◆ Kunim bitib, qazoyim yaqinlashib qoldi shekilli.. Oybek, „Ulugʻ yoʻl.“ ◆ Zagʻchakoʻz.. Qamishkapadagi har bir voqeadan bexabar qolmas, toʻy yoki qazoga darrov yetib kelar edi. P. Tursun, „Oʻqituvchi.“ ◆ Xudoyga topshirdim, Kumush, qazom yetib, koʻrolmay oʻlsam, mendanrozi boʻl. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“

Qazo qilmoq 1) oʻlmoq, vafot etmoq. ◆ Oradan ikki yil oʻtgach, onasi qazo qildi. J. Abdullaxonov, „Xonadon.“ ; 2) din. vaqtida ijro qilmay oʻtkazib yubormoq, vaqtida bajarmay, ijro qilmay qoldirmoq. ◆ Elmurod birinchi kuni besh vaqt namozni tugal oʻqidi. Ikkinchi kuni uchtasini oʻqib, ikkitasini qazo qildi. P. Tursun, „Oʻqituvchi.“

Qazovu qadar arab. – taqdir taqozosi bilan, tasodifan; Takdir, qismat. ◆ Jonivorlarning bir joyda muqim turganini kamdan-kam odam koʻrgan: doimo tipirchilab yurishadi. Qazovu qadar ularning gavdasiniyam shunga munosib yaratgan. Sh. Boʻtayev, „Qoʻrgʻonlangan oy.“

Antonimlari

ҚАЗО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qazo
смертный час, кончина, смерть; ◆ qazosi yetdi пришёл его смертный час; ◆ qazo qilmoq 1) скончаться, умереть; 2) рел. опаздывать, упускать время для совершения молитв; ◆ jon bor yerda qazo bor посл. где жизнь, там и смерть.