qoqishmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-qish-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qoqmoq fl. birg. n. ◆ Ular turib, etaklarini qoqishdi. Shuxrat, „Shinelli yillar“ . ◆ Yigitlar katta qoʻrgʻonning tekis maydonchasida terlarini artib, chang-larini qoqishib, oʻzlarini tartibga solib oldilar. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .

Antonimlari

ҚОҚИШМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qoqishmoq
1 совм. от qoqmoq;
2 обижать, плохо относиться (к кому-л.);
3 обл. задевать (словом); бросить камень в чей-либо огород, пройтись по чьему-либо адресу.