qoracha

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-ra-cha

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Qoraga moyil; qoratoʻr(i), qoramagʻiz. ◆ Oʻzi qoracha boʻlgani uchunmi, bu xol tezda koʻzga tashlana qolmasdi. S. Zunnunova, „Olov“ . ◆ ..sepkilli, qoracha yuzi sal-pal pardozlangan. N. Aminov, „Qa\qaha“ .

2 tar. Oʻrta asrlarda aholining zodagon boʻlmagan tabaqasi.

3 etn. Ayrim turkiy xalqlarda urugʻ nomi (maye., oʻzbeklarning qatagʻon, laqay, qirq, saroy qabilalari tarkibida qoracha urugʻi boʻlgan).

4 shv. Qora, avom xalqqa mansub kishi. ◆ U shu yoshga kelib, nainki xudoga, hatto buni — qoracha, sevgilisini — xoʻja deb, bir-birlarining qovushishlariga.. yoʻl bermay kelgan urf-odatlarga ham til tegizmagan edi. M. Ismoiliy, Fargʻonat. o.

Antonimlari

ҚОРАЧА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qoracha
смуглый, смуглолицый, тёмный, смугловатый, темноватый; черноватый; ◆ qoracha tus olmoq смуглеть, делаться смуглым; темнеть, делаться тёмным, приобретать тёмный оттенок; ◆ qorachadan kelgan odam смуглый человек.